Onderdrukken of helen, de keuze ligt bij ons!

Wat je wegstopt of onderdrukt, wat je niet laat leven, maakt je ziek.

Hoe maak ik bewust de keuze tussen onderdrukken of helen?

Hoe kan ik kiezen tussen het ene of het andere?

Is het niet té eenvoudig te stellen dat wanneer ik zie wat ik onderdruk, het in het licht zet, ik niet langer ziek zal zijn? Want … vaak zijn de dingen toch onbewust? Mocht ik weten wat me ziek maakt, dan had ik dat waarschijnlijk al heel lang veranderd.

Dus hoe kan je stellen dat de keuze bij ons ligt als je het hebt over onderdrukken of helen?

Eerst de bewuste patronen, de onbewuste zullen volgen.

Eerst is het belangrijk jezelf de vraag te stellen, zijn er dingen of personen waar ik uitstelgedrag bij voel?
Zit daar dan angst onder en probeer ik ze daarom weg te drukken?
Waar probeer ik niet aan te denken, terwijl het toch mijn volledige aandacht trekt.
Dat is de basis van onderdrukken of helen.

Als je die vragen stelt en er komt heel duidelijk een beeld naar voren, dan weet je dus dat je de keuze hebt tussen onderdrukken of helen.

En dat is niet zomaar contact opzoeken, maar zoeken in jezelf waarom is dat beeld er? Wat heeft het nodig? Iets in ons maakt dat dat beeld geen vrede kent. En beelden die geen vrede kennen, die blijven te pas en onpas je netvlies bestoken. Tot je een manier hebt gevonden om dat beeld een juiste plaats te geven. Je zal weten dat het opgelost is, als het beeld van je netvlies
verdwenen is zonder het te onderdrukken door middelen als (snoep of vettig eten, alcohol, kleding kopen, werken e.d…)

Anders

Meestal is de uitnodiging om eens helemaal anders te reageren dan wat je gewoon bent te doen. Ben je iemand die de dingen maar moeilijk uitgesproken krijgt, dan kan het zijn dat je nu dus nét wel mag gaan praten, zelfs al is het moeilijk. Het gaat erover dat je het probeert en dat je terug leert spelen, leert vallen en opstaan met dat wat je in je draagt. Hoe meer remmingen dat je voelt, hoe juister de handeling. Het gaat erover los te laten wat jij denkt dat een ander over jou zou zeggen, want dat oordeel is in je hoofd gemaakt en dus niet echt.

Ben je net iemand die alles meteen uitspreekt en te pas en te onpas zichzelf uitspreekt, dan is het nu misschien de moment om even te wachten en te kijken of jij niets met het beeld te doen hebt met en bij jezelf? Wat komt het beeld je tonen? Wat bij een ander heeft je zo geraakt en wat zou je graag bij die ander veranderen? Vraag jezelf dan af, is dat werkelijk zo? Want een ander zal ik nooit kunnen veranderen, wat mag ikzelf hierin zien en wat mag ik bewegen in mezelf. Want de spiegel langs de buitenkant is altijd perfect om te kunnen voelen waar mijn gedachten gekleurd zijn door oude patronen die misschien niet meer relevant zijn.

Onderdrukken of helen gaat dus over of jij op zoek kan gaan naar het juiste antwoord in en om je heen, zodat het beeld niet meer op je netvlies hoeft gekleefd te blijven staan.

Zo komen we plots van het bewuste in het onbewuste.

Telkens als je voelt dat de spiegel hoort te veranderen is er iets in jezelf dat mag aangepast worden. Een gedraging, een patroon, een gedachte dat je door en door blijft hebben. Het is niet zozeer dat de toestand meteen opgelost hoeft te zijn, die oplossing komt er met beetjes, met ups and downs. Soms hoeft het zelfs niet langs de buitenkant te veranderen. Is het voornamelijk de gedachtenpatronen die aangepast mochten worden.

Voel je nu dat je jezelf eigenlijk nooit met de tijd kan verbinden, eerder met de ruimte.

Alles neemt namelijk zijn eigen tempo, ook helen neemt zijn tijd.
Net omdat je maar sporen kan vinden die je ziet. Wat er achter die sporen zit, dat zal je pas weten als je moedig met die sporen aan de slag gaat.
En als je dat doet dan zal je al snel voelen dat er steeds en altijd een juiste antwoord is, dat antwoord dat het beeld doet stoppen met telkens op je netvlies verschijnen, dat beeld dat je telkens weer kopje onder duwt en je niet vrij laat zijn. En met het beeld zullen ook bepaalde gevoeligheden of zelfs pijnen verdwijnen uit je leven.

Het lichaam spreekt!

En niet zomaar, in het grote en in het kleine. Want als je deze opspringende beelden niet tot rust brengt, dan gaan zij een eigen leven leiden en dat leven dat vertoont zich dan in jouw leven als pijn of zelfs als ziekte. Hoe dieper je het beeld weggedrukt, hoe groter de last of zelfs de ziekte zal zijn.

Dus lieve mensen, onderdrukken of helen, de keuze ligt écht bij ons! Ga er bijzonder voorzichtig, maar ook doeltreffend mee om.

Spiegels

Ik praat hierboven over spiegels, dingen die je als lijntjes kan nemen om te achterhalen waarom jouw werkelijkheid zich toont zoals het zicht toont.
Misschien is dit concept voor jou niet meer nieuw, maar mocht dat wél zo zijn, dan inviteer ik je graag op volgend filmpje met een eenvoudige uitleg.

Wat belangrijk is om hierbij te vertellen is dat spiegels heel mooie dingen zijn, tot de spiegel geweld gebruikt.
Dan hoop ik dat je zo bewust bent dat je jezelf ten alle tijden eerst in veiligheid dient te brengen. Later kan je nog steeds aan de slag met de inhoud van een spiegel.

Kijk ook naar de spiegel, soms is het net het tegenovergestelde dat in jou aanwezig is.
Bijvoorbeeld: stel je voor dat er iemand geweldadig is ten opzichte van jou, dan kan de spiegel aangeven dat je jouw grenzen eens mag bekijken. Hoe kan je dit soort voorvallen stoppen en wat is er voor nodig?

Spiegels zijn mooie tools, als je ze helemaal en oprecht begrijpt.

Mocht je hier graag hulp bij ontvangen, dan weet je me te vinden.

Warms,
Tania.