Breekbaar zijn in een wereld vol Matcho’s.

Wat een uitdaging! Leven in een wereld vol Matcho’s, terwijl je jezelf écht breekbaar voelt.
Met matcho’s bedoel ik  de mensen die blijven streven naar meer, naar groter en naar beter.

Ach, eigenlijk is er niets mis om zoveel te wensen. Het is menselijk.
Het loopt pas verkeerd als dat “willen” niet meer in verbinding staat met de noden van ons lichaam. En daar wringt nu juist het schoentje. Want wie is er dezer tijden nog écht altijd verbonden met zijn lichaam?
Daarom gaat alles snel, veel te snel, met als gevolg dat verbinding maken met ons lijfje haast niet meer mogelijk is.

Ik heb vaak gedacht, wat is er mis met mij? Hoe komt het dat ik anders ben?
Hoe komt het dat iedereen behalve ik die snelheid kan dragen?

Niet alleen.

Pas later in mijn leven besefte ik dat heel véél mensen diezelfde vraag hadden. Diep vanbinnen droegen en dragen ze allemaal de wens  om te ver-tragen, te ver-échten.
Om letterlijk breekbaar te zijn in een wereld vol matcho’s.
Hoe anders zou het zijn geweest mocht ik, als klein meisje, geweten hebben dat heel veel mensen met hetzelfde worstelen.

Daarom schrijf ik dit.
Lief mens, jij bent niet alleen. En van zodra je de perfectie laat varen. Je weet wel, doen alsof je alles weet. Zal je zien dat er een hernieuwde verbinding ontstaat. Er ontstaat flow.

In verbinding met jezelf en daarom ook met alles om je heen.

Ik geloof!

Ik geloof écht dat als we eindelijk breekbaar durven zijn in deze wereld vol matcho’s, we onze échte plek kunnen gaan innemen.
We hebben hier iets te doen, dat staat in de sterren geschreven.
Mijn blauwdruk leert me dat ik hier ben om menselijke patronen te ervaren. Om van daaruit deze patronen ook bij andere mensen te kunnen lezen en duiden wat er de bedoeling van zou kunnen zijn. Elke dag  leer ik bij over alles wat er nog in de weg staat om bij de kern te komen. Om vervolgens al deze tools in te zetten om ook jou te kunnen bijstaan op de weg naar je échte zelf.

Zo geloof ik dat ook jij een heel unieke taak hebt op deze planneet. Die uniekheid kan je natuurlijk niet ontdekken als je in oude patronen en dus in je (en mijn) veilige hoofdje blijft steken.

Om onze werkelijke essentie te kunnen beleven is afzakken in je lichaam nodig.

Daar loopt het vaak eens wat mis, hè.

Want oh, wat voel ik angst als ik daar zit, in de stilte.
Op die plek waar er niets beweegt.
Want zonder beweging is er geen geld en zonder geld is er ook geen leven.

En toch voel ik dat dit nu juist de plek is die nodig is om mezelf te verbinden met wie ik écht ben.
Een ruimte waar ik al mijn vragen kan neerleggen. Zonder meteen een antwoord te verwachten, maar te weten dat het juiste antwoord komt.

Eén van die vragen is steenvast, hoe kan ik overvloed creëren? Overvloed dat ik niet meer hoef te werken (lees hervallen in die ratrace), maar enkel nog datgene doe wat vertrekt uit passie en plezier. Je kent het wel, zo’n typische law of atraction vraag. Eentje wat bijna iedereen zich wel eens afvraagd. Met meteen erachter; Is het uperhaubt wel mogelijk….?

Blokkades oplossen.

Ik heb net een patroontje mogen ontdekken op mijn weg. Mijn natuurlijk ritme is stilvallen, herstarten, een piek behalen en weer opnieuw in de stilte vallen.  Op het moment van in de stilte vallen komen er spiegels naar boven. Die spiegels duiden me steeds waar er nog blokkades zijn op mijn pad. Het nodigt me uit om deze op te lossen, zodat ik meer overvloed naar me toe voel komen. Zelfs zonder dat ik daar iets voor hoef te forceren.
Die beweging geeft me vertrouwen en geloof dat we van nature  geboren zijn voor overvloed. We hoeven er niets voor te doen, alleen maar onze patronen en onze overtuigingen te veranderen. Niet alleen in ons hoofd, voornamelijk in ons lichaam.

Mijn breekbaarheid tegenover die verdomde Matcho’s!

Eén van die patronen in mezelf is dat wanneer ik stilval om te gaan kijken naar mogelijke blokkades, ik geconfronteerd word met een wereld dat blijft doordraaien. Dat doet me panikeren, dat doet me bevriezen in angst. Het lijkt wel of andere mensen niet hoeven stilvallen en van top naar top springen.

Tijdens de piek, in mijn natuurlijk verloop, sta ik samen met de matcho’s vanboven op de berg.  Ik leef volop en ik voel me vibreren, samen met de ganse wereld.

En dan vraagt mijn hele zijn weer om een stukje evolutie, het knalt weer de stilte in, het niets in.
Ik beland met mijn ganse zijn in het slijk en mag proberen om weer op te staan. Terwijl de rest van de wereld precies altijd daar on the edge staat. Groot staat te blinken en nooit even een diepe duik hoeft te nemen.

Dat is natuurlijk een overtuiging die niet klopt, het leeft in mij. Maar meer en meer zie ik andere mensen om me heen ook deze bewegingen maken.

Angst voor de dood zonder wedergeboorte.

Het maakt dat ik me niet meteen kan focussen op het stukje slijk dat ik te doorploeteren heb.
Ik val dood in de angst. Ik voel hoe mijn lichaam en mijn hoofd niet meer verbonden zijn en hoe ik niet meer in het moment aanwezig ben.
Ik zie hoe ik mijn hoofd boven water probeer te houden, door vooral niet te voelen.
Dus in plaats van te werken aan wat nodig is om weer op te staan, blokkeer ik en werk ik mezelf tegen.
Er zit dus een trauma op mijn natuurlijk ritme.

Op dat moment word ik even een matcho. Ik ga in overleven.
Tot ik het door heb, mezelf terugroep en zak met wat natuurlijke regulerende oefeningen naar mijn oh zo wijs lijfje.

Durf jij zo eerlijk zijn?

Misschien herken je jezelf wel in mijn verhaal? <
Misschien is het niet helemaal hetzelfde maar voel je wel dat je vastloopt ergens in je leven.
Dat er zich een patroontje zich voordoet waar je nog niet helemaal van weet wat het is?
Dan help ik je graag verder.

Dit werk is geen quickfix, het vraagt toewijding en diepgang.
De beloning, het effect van dit werk zie je pas later, maar het is ook blijvend.
Niet vluchtig zoals de meeste dingen tegenwoordig.

Ben jij klaar voor het échte werk?
Boek vandaag nog je sessie.

Fijne dag,
Tania.