Het projectieveld

Wat is het projectieveld eigenlijk werkelijk? Waarom is het zo belangrijk dit te weten en hoe passen we dit toe in ons dagelijks leven?
Ik neem je graag mee op reis.

Mijn eerste bewustwording van het projectieveld.

Lang geleden deed ik een ayahuaska-reis, niet meer de eerste en toch diegene met het meeste impact. Want de grote moeder zei tegen me dat ik mijn leven moest leiden in plaats van de verbinding aan te houden met mijn toenmalige zakenpartner.
Ze zou wel een ander vinden om haar pijn op te projecteren.
Haar projectieveld, het beeld dat haar omringde met haar innerlijke demonen kleeft nog steeds op mijn netvlies.

Mijn reis heb ik alleen verder gezet. Al begreep ik toen nog niet ten volle wat moeder ayahuaska probeerde uit te leggen. Ik zag namelijk ook mijn aandeel in het geheel.
Ondertussen begrijp ik het en neem jullie graag mee op reis.

Niemand ontkomt.

Ik weet bijna zeker dat je wel eens meegemaakt hebt dat iemand jou heeft buitengesloten.
Dat je helemaal niet begreep waarom het gebeurde en dat je jezelf stiekem nog steeds afvraagd of je er ooit een antwoord op zult krijgen..
Langs de andere kant heb jij ook wel iemand uit je leven verbannen. Misschien zelfs zonder uitleg of met eentje dat die ander niet begreep.
Heb ik gelijk?

Wat is hier werkelijk aan de hand?

Hier geef ik graag mijn inkijk.
Stel je voor dat jij helemaal alleen achterblijft in een wereld vol vreemden.
Dan geloof ik dat je zult merken dat situaties uit het verleden zich weer beginnen afspelen, met hele andere mensen en in een nieuw kleedje .
Dezelfde patronen zullen zich herhalen. Het verhaal mag dan net iets anders zijn, de patronen zullen krak dezelfde zijn.
Dat is wat we het projectieveld noemen.

Ik daag je graag uit om eens een eerlijke blik te werpen in je leven op dit moment.
Zie je aspecten terug van mensen die ooit je leven hebben (moeten) verlaten?
Misschien herken je hier en daar wel iets van een oude projectie of patroon bij de mensen die je graag ziet?
Of lijkt het plots of iemand waarmee je het een beetje moeilijk hebt een relatief belangrijke rol in je omgeving begint te spelen?

Nee? Blijf dan goed opletten… want ik geloof heilig dat je straks weer in aanraking komt met het aspect dat je het liefst vergat.

Trouwens, de patronen of projecties die je héél diep hebt verstoten, zullen herleven bij hetgeen dat je het meest dierbaar is.
Je kind.

Een heel bijzonder fenomeen.

Pijn dient te worden gezien, gevoeld en doorleefd.
Zolang dat niet helemaal is gebeurd zal een situatie zichzelf blijven voordoen totdat ze geïntegreerd is geweest.
Dit kan door één herhaling of door een oneindigheid ervan, naar wat nodig is.

Hoe meer pijn wij hebben opgeslagen in ons lichaam, hoe meer situaties wij tegen zullen komen die resoneren met die pijn.
Misschien voel jij je wel voor het “ongeluk” geboren?

Dan kan ik je nu zeggen dat je niet voor het ongeluk, maar voor de heling geboren bent.

Je projectieveld heeft nog veel pijn te integreren.
Daar staat tegenover dat je nog veel te winnen hebt aan flow en energie.
Want al de pijn dat opgelost is geeft je energie en naar wat ik geloof, zelfs een ongelofelijke overvloed in je leven.

 Hoe ziet jouw projectieveld er uit?

Wat zit er nog aan pijn vanbinnen die niet helemaal doorvoeld of doorleeft is?
Wat heb jij meegemaakt waarvan je hoofdelijk denkt; “Dat hebben we nu wel gehad”. Terwijl het niet doorvoeld is.
Of welke emotie krijg jij niet goed geïntegreerd en ga je onderdrukken?
Je hebt zoveel manieren van onderdrukken, hier even een opsomming:

• Zoet eten en het zogenaamde bunkeren.
• Hoe vetter hoe beter en hoe meer hoe liever.
• Kleren kopen om er toch tenminste goed uit te zien.
• Uren op sociale media scrollen.
• Binchwatchen.
• Alcohol of drugs
• Oppervlakkige vriendschappen om gewoon even lekker uit te gaan.
• Altijd blijven doorgaan zonder ruimte voor integratie. (bv. een workaholic).

Voel je een ja voor één of meerdere van deze punten? En wens je voor jezelf een liefdevoller en vreugdevoller leven?
Ga dan maar eens heel aandachtig kijken naar jezelf en wees héél eerlijk.
Want er zit daar ergens een emotie die je liever niet voelt, een emotie die je misschien als kind hebt moeten wegdrukken om simpelweg te kunnen leven.

Altijd gebaseerd op emotie.

Die emotie moet opnieuw beleefd worden en daardoor trek je situaties aan die deze emotie(s) zal/zullen oproepen.
Er komt iemand op je pad met dezelfde wond maar een ander uitingsvorm.

Het projectieveld wordt geactiveerd.

Een mooi voorbeeld van dit fenomeen kan je terugvinden bij iemand die verkracht is. Vanuit deze wond kan de persoon twee kanten uit bewegen:

• Zichzelf openstellen voor een overdaad aan seks en drugs (de almacht)
• Ze sluit zich volledig af naar binnen en raakt in de knoop met haar emotionele wereld (de onmacht).

Bij elke wond dat is geslagen ga je zo’n twee extremen hebben.
Deze extremen noemen we de polen, zoals onze zuid- en onze noordpool.
Waarbij de kern van onze aarde het centrum van de wond is, het vuur, daar waar de pijn zit.

Een ander voorbeeld van dit fenomeen vind je terug in een kind dat geen ruimte heeft mogen innemen en vervolgens zijn hele leven op zoek is naar die ruimte. Als je deze wond in je draagt dan zal je ofwel iemand geworden zijn die elke keer bij kwaadheid naar binnen klapt (onmacht) of iemand die extreem ontploft (almacht) om zijn ruimte in te kunnen nemen.

Zelfde wond, twee polen.

Je verlangt dus heel diep naar een plek waar je gewoon mag zijn, maar in tegenstelling dat je dat creëert, creëer je dus het tegenovergestelde.
Dat is niet omdat het universum je graag tegenwerkt, maar omdat je eerst deze gevoelens te integreren hebt voor er “vrede” kan komen.

Je creëert dus wat je bent en niet wat je wenst.

En dus trek je iemand aan met dezelfde wond, die zichzelf positioneert langs de andere kant van de polariteit.
Elk van deze polen zal een verhaal hebben met eigen kleuren.
Nooit is iets helemaal hetzelfde. Niet in de polen, noch in de herhaling van verhalen.
Maar omdat je elkaars zelfde wond onbewust herkent, trek je elkaar aan.

Er is sprake van een enorme liefde of vriendschap, je hebt het fijn samen en je herkent zelfs de kleur van de wond.
Waar je dus tot diep in de nacht over deelt en daardoor ook elkaars kracht ziet in de pool.
Die kracht is uiteindelijk wat jij nodig hebt om terug naar het midden te kunnen bewegen.

Tot de betovering zichzelf opheft en je als kemphanen tegenover elkaar staat.
Er ontstaat een machtsstrijd.
Deze machtsstrijd wordt voor mijn gevoel gespiegeld als de evenaar, daar waar het meeste hitte gecumuleerd wordt.
Kijk maar naar de vorming van woestijnen, allemaal gecentreerd rond het brandpunt, omdat de werkelijke wond niet door de zon kan worden opgelost, maar leeft in de kern van de aarde. En dus ook in onze kern.

Als die strijd vervolgens gestreden is val je hoogstwaarschijnlijk weer terug in je individuele pool, daar waar jij van nature naartoe trekt.

Mocht je tijd hebben en eens heel intens luisteren naar de twee verschillende polen van dezelfde wond,  dan zal je merken dat de twee verhalen zelfs niets met elkaar te maken hebben. Ze hebben een gelijk focuspunt, dat klopt. Maar daaronder ligt een heel andere herinnering.
En het is die herinnering dat de situatie kleurt wanneer jullie vanuit de twee tegenovergestelde polen tegenover elkaar te staan komen.

Dus wanneer iemand iets in jou aanraakt dat een herinnering aan pijn oproept, zal jij jezelf uiten vanuit je makkelijkst aanneembare houding. Die houding zal bij de persoon tegenover je een pijnlijke herinnering oproepen. Die ervoor zorgt dat jullie steeds dieper in gepolariseerd gedrag terechtkomen.

Dat terwijl je natuurlijke houding er ooit voor gezorgd heeft dat je een gevaarlijke situatie kon overleven. Als kind voelde je namelijk  haarfijn aan wat er nodig was om te kunnen overleven.

Nog een mogelijkheid binnen het projectieveld.

In die spiegeling van polariteiten merk je vaak op dat er plots iemand ontploft waarin je niet begrijpt waarom.
Die ontploffing is dan net waar het over gaat. Kwaadheid die jouw kant op komt zonder dat je het begrijpt. Want soms is het projectieveld nog afkomstig van toen we heel klein waren en niet begrepen wat er gebeurde.

Feit is, dat we vaak de ander vanuit een onschuld aanraken in zijn pijn en visa versa.
Hoogstwaarschijnlijk zitten er de beste bedoelingen achter.

There is a way out!

Elke herhaling is een kans om uit de machtsverhouding te stappen en in je eigen kracht te gaan staan.
Zo kan het projectieveld stilaan oplossen. Want daar waar de pijn zit, zit ook je kracht.

De persoon die het makkelijkst werkt vanuit de pool van de almacht mag eens kijken hoe hij zijn gevoelens intern kan toelaten. In plaats van ze als vanouds te overstijgen of ze uit te braken wanneer diepe pijn wordt aangeraakt.

Terwijl de persoon die van nature in de onmacht terechtkomt, mag kijken hoe hij kan blijven bewegen naar buiten. Ondanks het teveel-gevoel. Door net wél te gaan praten. Al is het maar om te zeggen dat je op de situatie terugkomt.

Zo kan er weer opnieuw en krachtig verbinding ontstaan.

Uit het projectieveld stappen en in je eigen kracht gaan staan is natuurlijk, maar niet zo vanzelfsprekend.
Het vraagt moed! Durf jij je eigen emoties aan te kijken? Durf jij te kijken naar dieperliggende wonden?

Vraag hulp, uit het projectieveld stappen is niet voor doetjes!

Vaak lukt dit proces niet alleen en heb je mensen nodig die meekijken met je.
In deze wereld hebben we een ongelofelijke kans om steeds dieper in de liefde te zakken en te ontdekken wie we écht zijn.
Want, ik geloof oprecht dat naarmate we dingen integreren, we de overvloed en de mooiste verbindingen naar ons toe trekken.

Gewoon omdat we steeds échter in de wereld staan en ons projectieveld veel minder zwaar zal zijn.

Bevraag jezelf eens wat het zou zijn als bijvoorbeeld tekorten oplossen, omdat je dat onderwerp doorvoelt hebt.
Hoe anders zou de relatie met geld voor je zijn?

Of hoe zou het zijn als je het gevoel eenzaamheid helemaal doorwerkt hebt. Ik geloof dat het projectieveld je dan plots al de mooiste verbindingen op je pad stuurt. Simpelweg omdat het niet anders kan dan je dat geven wat je geworden bent.

Ik wens het jou en mezelf toe. Want ook ik ben nog onderweg naar een projectie-arm bestaan.
Met vallen en opstaan en heel veel zachtheid. Want we zijn niet alleen bezig met onze eigen projecties, maar ook met die van onze ouders en grootouders. Eigenlijk van alle generaties voor ons. En die zijn best geladen met een hoop shit. Denk aan oorlog, hongersnood, heksenverbranding en machtsmisbruik.

We hebben nog een wegje te gaan dus.

Mocht je graag hebben dat ik even meekijk met je, klik dan op de deze link.

Ter aanvulling op mijn tekst heb ik nog een filmpje geplaatst van een prachtige vrouw die ook over het projectieveld praat.
En voor de volledigheid brengt deze link je naar wikipedia voor een klassieke kijk op dit woord.

Een hele fijne dag,
Tania.