Leiden wij dan niet zo’n monotoon leven als we denken?

Oh Wat houd ik van de oude Chinese filosofie en geneeskunde, zij houden er een hele andere wijsheid en een hele andere kijk op na. Ze passen letterlijk de wetenschap van het lichaam en zijn natuur toe.

Zij verdelen alles cyclisch en gaan die systemen op het ganse leven toepassen.

• De lente is voor hen het houtelement (lever en gal), daar waar alles opkomt en in groei staat. Als die groei wordt tegengehouden ontstaan er blokkades en ver- of misvormingen.
• De zomer staat voor hen voor het vuur (het hart, de driewarmer, de dunne darm en het pericart), de passie. Is er teveel vuur dan krijg je bosbranden terwijl bij te weinig vuur je depressies krijgt, het warmt niet op.
• De late zomer en de vroege herfst (de milt en het volledige verteringssysteem) staat voor de oude Chinese wijsheid in teken de aarde. Alles is rijp en wordt geoogst, alles keert terug naar de grond. Is er een goede oogst, dan is er veel leven. Maar een slechte vuurperiode kan heel wat armoede met zich meebrengen.
• De diepe herfst en het prille begin van de winter (long en dikke darm) , het metaal-element, is dus een periode van loslaten, soms het rouwen om of soms het loslaten met vreugde, op weg naar de stilte die voor de vernieuwing komt.
• Tot slot komt daar dan de diepe winter (nieren en blaas), het water. Daar waar alles stilstaat en de kans krijgt om te herbronnen, daar waar alles in stilte beweegt en zich roert diep vanbinnen in plaats van langs buiten. Hier gebeurd magie, alleen is er nog niets zichtbaar tot de lente weer zachtjes aanbreekt. Stilstand is nodig om nieuwe groei te bevorderen, anders gaan we onszelf of het land of het project leeggeven van zijn energie.

Voel je al een beetje dat deze elementen ook op ons van toepassing zijn?

Zo is het kind hout, de jongvolwassene vuur, de 40er à 50er aarde. Het metaal valt zo rond je 70 en ooit komt de winter, de dood om dan (wie weet) herboren te worden.
Niet alleen de fases in ons leven resoneren met de elementen, maar ook in elke fase komen meerdere cycli voor.

Bijvoorbeeld een zwangerschap:

• Winter: het verlangen naar zwanger worden.
• Vroege lente: het uitblijven van de menstruatie en het begin van nieuw leven in stilte.
• Lente: het groeien van de buik en het kindje in die buik.
• Zomer: Alles is volgroeit, nog een beetje en de vrucht is klaar om “geplukt” te worden.
• Nazomer/herfst: bevallen en loslaten van de dikke zwangere buik, het ontvangen van de vrucht en genieten ervan.
• Winter: je lichaam mag recupereren voor het weer verder kan gaan.

Dit kan je toepassen op van alles en nog wat. Een project, een thema, noem het op.
Zo zie je maar het lichaam en zijn natuur zijn alom aanwezig.

Dus het lichaam en zijn natuur zit helemaal ingebed in ons mens-zijn.

Balans versus blokkade

Als alles goed gaat en elk element wordt doorleeft zoals het hoort, dan zijn we in balans. Het stroomt.
Vaak echter merk je blokkades op, en per element gaat dat dan een specifieke vorm hebben. Als je blokkeert op gebied van de lever bijvoorbeeld zal je kwaadheid en frustratie ervaren. Kwaadheid is het levervuur dat helpt om door bepaalde blokkades te breken, doet dat het ook dan stroom je gewoon verder en kan je overgaan tot de passie, het vuur. Zo niet … dan geraak je in een depressie, deep rest, een hoge drukkookpan vanuit het hart die je de weg terugwijst als je het toelaat. Als je het niet bevecht of onderdrukt.
En spijtig genoeg hebben we in onze manier van leven zovele manieren om te onderdrukken.

Door deze onderdrukking ontstaat een lichaam dat roept, schreeuwt en klachten zullen ontstaan.

Eerst distaal, ver van het beginpunt van deze emoties, in de meridianen en omliggende weefsels. Nadien, als het niet wordt opgelost omdat je niet weet hoe je door je emoties kan gaan, dan komt het dichter en dichter bij een orgaan. Waardoor klinische klachten kunnen ontstaan.

• Zo kunnen we bijvoorbeeld stellen dat iemand met liefdesverdriet eerst pijn in zijn arm zal  ontwikkelen (long/dikke darm, de meridiaan van loslaten en eigen gezonde grenzen stellen).
  Als hij de signalen niet vertaald krijgt en het verdriet dus nog steeds niet kan plaatsen dan kan dit leiden tot hele serieuze steeds verergerende aandoeningen volgens een bepaald pad.
• Of iemand heeft de wens om verhalen te schrijven, maar gaat hij niet aan de slag met dit (nog ongeboren) talent omdat die persoon denkt dat hij het niet waard is en blijft aan de slag bij een beenhouwerij als verkoper (terwijl hij vegetarisch ingesteld is), dan zal je zien dat deze persoon in de eerste instantie stress krijgt (stijve spieren aan de nek en schouders, hoofdpijn en energieverlies). Kan hij schakelen naar dat wat zijn lichaam hem aangeeft, zal hij gezonder worden als ooit. Zo niet en beschouwd hij de tekenen van zijn lichaam ( de stress) als vanzelfsprekend. Dan zal je zien dat deze persoon steeds meer klachten ontwikkeld tot hij niet anders meer kan dan neervallen om met zijn emoties aan de slag te gaan.

Het lichaam en zijn natuur.

We worden ziek omdat we het lichaam in de eerste instantie niet aan het woord laten. Terwijl het ons zo duidelijk toont waar de schoentjes wringen. En ons, als we leren luisteren, de weg wijst naar wat goed is voor ons. En hoe we dat stilaan meer en meer in ons leven kunnen inplannen om … wie weet … écht gelukkig te worden. Waardoor klachten niet meer relevant zijn, want het lichaam weet nu dat jij gewoon weer 1 team vormt …